بررسی مقایسه ای اثربخشی گرانیسترون- دگزامتازون در مقابل اندانسترون - دگزامتازون بر پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی لاپاراسکوپی ژنیکولوژیک

مقدمه: تهوع و استفراغ، دومین شکایت شایعِ بیماران بعد از عمل جراحی می باشد که باعث عوارض نادر اما جدی می شود. هدف از این مطالعه، ارائه پیشگیری بهتری از تهوع و استفراغ بعد از جراحیِ لاپاراسکوپی ژنیکولوژیک می باشد. روش­کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 90- 1389 در بیمارستان امام رضا (ع) و قائم (عج) مشهد انجام شد. 150 بیمار که داوطلب جراحی لاپاراسکوپی ژنیکولوژیک بودند، به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. تمام بیماران بلافاصله بعد از اینداکشن بیهوشی دگزامتازون دریافت کردند. 15 دقیقه قبل از خارج کردن لوله تراشه برای گروه یک، گرانیسترون و برای گروه دو، اندانسترون تجویز شد، گروه سوم (کنترل)، نرمال سالین دریافت کردند. در بیمارانی که دچار تهوع و استفراغ بعد از جراحی شدند، درمان به صورت یک چهارم دوز پروفیلاکسی آن دارو، وریدی و یک جا تجویز شد. نحوه تأثیر داروی ضد تهوع مورد بررسی قرار گرفت. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 11) و آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف و آزمون پارامتریک anova یک طرفه و آزمون آماری غیر پارامتریک کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: متغیر تهوع در فواصل زمانی 1 ساعت و 1 تا 6 ساعت بعد از خارج کردن لوله تراشه در گروه گرانیسترون- دگزامتازون بیشتر از گروه اندانسترون - دگزامتازون و در هر دو گروهِ مداخله، بیشتر از گروه کنترل بود. این تفاوت در هر دو مرحله زمانی، معنی دار بود (به ترتیب 019/0=p، 045/0=p). نتیجه­گیری: ترکیب گرانیسترون- دگزامتازون در مقابل اندانسترون - دگزامتازون و در مقایسه با گروه کنترل، جهت پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی ژنیکولوژی لاپاراسکوپیک در فواصل زمانی 1 ساعت و 1 تا 6 ساعت بعد از خارج کردن لوله تراشه، اثربخشی بیشتری دارد و پیشنهاد می شود در مهارت های بالینی روزانه برای پیشگیری و درمان بهترِ این عارضه تجویز شود.